Zijn jullie ook zo benieuwd naar de cover van mijn nieuwe roman, Hoor de stilte spreken? Ik alvast wel…
Het is geen makkelijke opdracht liet Natasja Storm, de coverontwerper al weten. Ik geef ze geen ongelijk. Want ook ik had geen concrete visie… Ideeën te over, maar verder niets. Dus brainstormde Hilde Van Oijstaeijen, de uitgever, en ik volop. ‘Wat wil je dat de boekomslag uitstraalt?’ vroeg ze me.
‘Verdriet, maar ook hoop.’ zei ik meteen.
‘Huivering', vulde Hilde aan.
Ik knikte.
‘Zijn er specifieke scènes waar we inspiratie kunnen uithalen?’
In gedachten verzonken speelde het verhaal zich voor me af. Ik dacht gelijk aan de magnolia in Ana’s tuin. “Met betraande ogen tuurt ze naar buiten, sneeuwvlokjes klampen zich vast aan de naakte takken van de magnolia naast het tuinpad.”
De beschrijving van die magnolia geeft niet alleen sfeer, maar vertelt de lezer ook meer… “Ana glimlacht wanneer ze die ochtend de eerste knoppen ziet aan de magnolia...”
Het plaatst de scène ook in de tijd. De magnolia verandert door de seizoenen heen, samen met het verhaal.
“De laatste magnolia’s staan in bloei. De grond ligt bezaaid met afgewaaide wit-roze bloemblaadjes.”
En zo wordt het stilaan herfst en komt ook Hoor de stilte spreken er bijna aan.
Benieuwd wat het uiteindelijk geworden is? Nog één nachtje slapen… Spannend, hè!
Commentaires